In welke landen heb je reizen begeleid?
China en Sri Lanka. Maar China is heel groot. Het is bijna zo groot als een werelddeel, dus dat telt voor heel, heel veel plekken!
Wat is het leukste aan je werk?
Ik vind het altijd leuk om ‘mijn’ gasten te ontmoeten en ik ben heel blij met de vriendschappen die ik in de loop der jaren heb opgebouwd met de lokale gidsen. Ook vind ik de contacten met de lokale bevolking geweldig. Ik vertel heel graag over het land waar ik woon en de leuke dingen die ik (lang, blond, met lange neus en blauwe ogen) meemaak in dit land waar men bruine ogen en zwarte haren heeft. Ik lach graag, maak graag grappen en bovenal geniet ik van de vrijheid van het reizen.
En wat vind je minder leuk?
Het soms lang van huis weg zijn. Er moet qua ‘werken’ en ‘thuis zijn’ best wat geschipperd worden om alles binnen de harmonieuze lijntjes te houden. Maar we doen ons best, mijn man en ik. Al sinds 1997!
Wat doe je op een vrije dag tijdens een reis?
Aan het begin van het werkseizoen, wanneer ik nog helemaal fris ben, ga ik zelf op ontdekking. Uit magazines, boeken en kranten knip ik alles uit wat ik interessant vind. Of ik raadpleeg internet wanneer ik naar iets specifieks op zoek ben. Voor elke reis verzamel ik mijn knipsels en als er een vrije dag is, ga ik dwalen en verdwalen door de straten van de stad of het dorp waar ik ben, met mijn knipsels in de hand. Heerlijk! Aan het einde van het seizoen, als ik alles gezien heb wat ik wilde zien, rust ik op mijn kamer, lees ik kranten en boeken en kijk ik naar CNN of BBC op de televisie.”
Wat is je leukste of dierbaarste reisherinnering?
Zonder twijfel de dankbaarheid, de warmte, de uitdrukkingen van tevredenheid, de talrijke kleine attenties en de vriendelijke woorden van al mijn gasten. Wanneer je na een reis afscheid van elkaar neemt alsof je elkaar al jaren kent… dat zegt toch genoeg?
Wat is je mooiste souvenir?
Ik ben een verzamelaarster (klein formaat) van etnische juwelen en wat zag mijn spionnenoog in het Djokang-klooster in Tibet? Een prachtige oorbel die gedragen wordt door mannen. Ik sloeg plank stijf achterover, zó mooi. Ik vroeg de monnik wat het kostte, en slik, nogmaals slik, vond het bedrag iets aan de hoge kant. Ik probeerde de lieve man tot een beter inzicht te krijgen om mij dat prachtige juweel wat goedkoper te verkopen, maar dit liep op niks uit. De prijs was de prijs. Ik droop af naar het hotel. Twee maanden later stond ik weer bij het klooster en natuurlijk moest ik even in de toonbank kijken… daar hing mijn ‘bizjoetje’ nog altijd op mij te wachten. En ja... ik heb niet meer aan het budget gedacht, heb het gewoon direct gekocht. Dat ding had op mij gewacht!
Wat gaat altijd mee in je koffer?
Mijn tablet met al mijn boeken en muziek. Ik skype ook regelmatig met mijn ouderwordende moedertje in België.
Waar wil je beslist nog een keer naar toe?
Ik ben geïnteresseerd in alles wat met etnische minderheden te maken heeft. Zo trok ik vorig jaar op eigen houtje met mijn echtgenoot naar de Chinese provincie Guizhou. Een openbaring. We hebben waterbuffelgevechten gezien waarvoor hele dorpen in traditionele klederdracht waren uitgelopen. We liepen over rijstterrassen en nadat we verdwaald waren, wezen twee schoolkinderen van de Dong-minderheid ons de weg. Ik heb daar zo veel mooie herinneringen aan. Ja, ik wil zeker nog eens terug naar Guizhou.