Kalamata ligt in zuid-Griekenland op de Peloponnesos aan de middellandse zee. Het is de hoofdstad van het departement Messinië. Na Patras is Kalamata de grootste stad van het schiereiland. Het langgerekte kiezel/zandstrand maakt Kalamata tot een geliefd vakantieoord voor de Grieken zelf. In Kalamata vindt u verder de haven, een gezellig centrum met uitstekende winkelmogelijkheden en een gevarieerd uitgaansleven. Kalamata is een zeer geschikte basis voor een ontdekkingstocht door de Zuid-Peloponnesos. Van de sappige zwarte olijven, de honingvijgen en de met sesamzaad bedekte zoetigheid met de naam 'Pastelli'. De stad Kalamata wordt gedomineerd door een dertiende eeuws kasteel erboven dat werd gebouwd door Geoffrey de Villeharouin. Aan de noordkant van de citadel is een kleine Byzantijnse kerk, gewijd aan de maagd van Kalomata, aan wie de stad de naam weleens te danken zou kunnen hebben. Vanaf het kasteel kunt u de wijde zee in ogenschouw nemen met de prachtige stranden of uw blik richten op het diepgroene land; het land van de oudheid. De oude stad ligt uitgespreid onder het kasteel. De stad heeft vele kerken, waaronder Agii Apostoli uit de dertiende eeuw. Hier begon de Griekse revolutie tegen de Turken op 23 maart 1821. Kalamata heeft 57.000 inwoners en is ook erg bekend om haar zijde. De nonnen maken dit nog steeds op traditionele wijze en u kunt hen vinden in het looster dichtbij de Ipapandis kerk.
Lokale specialiteiten zijn vijgen met honing en pastelli (een snoepje met sesamzaad). De Kalamata is een Griekse olijf. Deze is bijzonder goed van smaak. Van oudsher spelen olijfolie, kruiden, specerijen en wijn een balangrijke rol in de Griekse keuken. Er is een grote verscheidenheid aan gerechten en iedere regio heeft zijn eigen specialiteiten. Versheid staat bij alle gerechten voorop en dit maakt de Griekse keuken tot één van de gezondste keukens in de wereld. Grieken zijn dol op lekker eten en men neemt hier dan ook echt de tijd voor. In tegenstellin tot andere Europese landen kan men in Griekenland uren aan tafel zitten, genietend van het gezelschap en de heerlijke gerechten. Een andere Griekse gewoonte is om een willekeurig aantal gerechten te bestellen, die in het midden van de tagel te zetten, waarna iedereen daarvan eet. Het eten wordt vaak lauw geserveerd, omdat volgens de Grieken de olijfolie bij hoge temperaturen haar smaak verlies en doorgaans krijgt u alle gangen ineens. In de meeste restaurants kunt u van 's middags tot 's avonds laat eten. De authentieke Griekse restaurants onderscheiden zich vaak door hun eenvoud. Het eten wordt opgediend op een houten tafel met een plastic of papieren tafellaken en het bestek vindt u in het rieten mandje samen met het brood en moet u zelf verdelen. Betalen is een verhaal op zich. Als Grieken in gezelschap eten wordt de totale rekening door één persoon betaald. Apart betalen is hier vrijwel onbekend en voor de Grieken een teken van krenterigheid. Natuurlijk zijn er restaurants gericht op de westerse keuken, maar wat is er leuker dan zelf ook eens in een echte Griekse taverne te gaan eten. Sla zoals wij die in Nederland kennen, zie je hier vrijwel niet, wel andijvie (marouli). Bij de maaltijd serveert men een salata choriatiki, een heerlijke salade van tomaat, ui, komkommer, paprika en een plak feta. Grieken houden van een zoet nagerecht zoals taart, baklava of kataifi. Overheerlijk is ook Griekse yoghurt met honing. Bij het eten hoort natuurlijk een lekkere wijn. Volgens de mythologie hebben de Grieken wijn zelfs 'uitgevonden'. Verwacht echter niet dat de Griekse wijnen smaken als bijvoorbeeld de Franse wijnen. De bekende retsina wijn waaraan hars wordt toegevoegd, wordt doorgaans meer gewaardeerd door het hoofd dan door de smaakpapillen. Doordat er geen zwavel inzit, krijgt men er niet gauw een kater van. Natuurlijk zijn er ook genoeg andere wijnen verkrijgbaar: aspro (wit), kokkino (rood), en er is ook roséwijn.